Independent Spirituality

Uit ons oud forum

Pieter I.S.:

Beseffen we eigenlijk hoever onze conditionering ons meeneemt, weg van de werkelijkheid ?
Hoeveel dingen worden niet gewoon aangenomen en blijven voor de rest van het leven een “vaststaand feit” ? Zaken die we op school voor waar aannamen, of van onze ouders, theorieën van tv of uit boeken. Wetenschappelijke stellingen die we aannemen tot ze weer eens bijgesteld worden, godsdienst, morele waarden, maatschappij-visies, rassen-oordelen, levensstijl en familiale normen. Als je dit bij jezelf nagaat en je laat even al deze tweedehandsinformatie voor wat ze is, wat blijft er dan over ? Wat is er echt dat je zelf inziet ? Want de waarde van die hele conditionering is toch wel beperkt, niet ? Als ze veel meer omvat dan algemeen wordt aangenomen, komt het er dan niet op neer dat de meeste mensen als robotten leven, als slaven van die conditionering ?

Pieter

O.:

Vergeet niet dat mensen een bepaalde vorm van conditionering fijn vinden omdat het rust geeft. Ze hoeven dan niet na te denken over allerlei onzekerheden en leggen zich daarom graag neer bij wat anderen hen opleggen. Zolang dat binnen de grenzen van het toelaatbare blijft dan zullen veel mensen er geen probleem van maken. Pas als er een grens wordt bereikt, door ziekte of andere tegenspoed worden vaak de ogen geopend en gaat men op zoek naar antwoorden omtrent de werkelijk …

Pieter I.S.:

Het is niet omdat een bepaalde conditionering fijn aanvoelt dat het een goede zaak is. Drugs voelen ook fijn aan.

Ja, soms wel, meestal niet. Heel dikwijls blijft men lang in dezelfde cyclus van conditionering hangen. Door diep inzicht in dit proces breekt het vanzelf open en wordt de cirkel doorbroken. Daarom wordt hier de mogelijkheid geboden, voor wie dat wil, om erover te communiceren.

Hartelijke groet,
Pieter

O.:

Wie zijn wij om te beoordelen wat goed is … het leven is zoals het is, inclusief de conditionering waarin zovele zijn opgesloten. Als je actief probeeert om bij anderen die conditionering op te breken zul je teleurgesteld terugkeren … want intensieve drug gebruikers willen ook niet zomaar geholpen worden zij vinden rust in hun drug omdat ze daarmee hun dieper gelegen verdriet en onzekerheid onderdrukken, zo is dat ook met conditionering. Ik geloof inderdaad wel dat door diep inzicht dit proces open kan breken, maar ik geloof niet zoals jij dat stelt, dat dat vanzelf gaat …er is 1 heel belangrijk aspect voor nodig: namelijk “de wil om te veranderen” en zolang die wil er niet is, heeft “vechten” tegen conditionering geen zin. Het enige wat je kunt doen is proberen een zaadje te planten om deze “wil om te veranderen” te laten ontkiemen … de verandering en het inzicht volgen dan vanzelf.

Pieter I.S.:

Echt inzicht is tegelijk verandering.
De wil om te veranderen is het conflict tussen wat je bent en wat je zou kunnen zijn.
Ik wijs enkel op de conditionering en de gevolgen daarvan.
Dat is iets heel anders dan erover oordelen.

Pieter