Wat is er mis met geloven?
1 juni 2009 21:10 | 
Auteur Natuurlijk is er niets mis met geloven. Maar het kan ook levensgevaarlijk zijn. Niet enkel voor jezelf, maar ook voor anderen. Geloven is iets aannemen, niet iets weten. Meestal wordt het verdedigd met “ik voel het aan als juist” of “mijn intuitie zegt dat het waar is” of “ik heb bevestiging gekregen van hogerhand”. Maar je zogenaamde intuitie zou wel eens kunnen gevormd zijn door je conditionering, niet? Een cruciaal punt hierin is ook het feit dat gedachtekracht dingen creëert. Als men maar lang genoeg en met voldoende deelnemers een bepaalde gedachte heeft, gaat het zich eerst in de astrale wereld manifesteren en uiteindelijk zelfs in de grove materie. Hoe “echt” zijn deze manifestaties dan? Dit is hoe magie werkt. Indien deze “bewijzen” het fundament vormen van je geloof en dus van je levensinstelling, vaar je op een zelfgemaakt vlot, is het niet? De essentie van het bestaan kan nooit gebaseerd zijn op je eigen geestelijke activiteit, maar kan zich enkel manifesteren als de eigen gedachte-activiteit volledig afwezig is.
Gepost in 
Tags: 2 Reacties tot „Wat is er mis met geloven?“
Geef een reactie
Welkom hier Jan.
Ik gebruikte het woord “zogenaamd” om aan te duiden dat vermeende intuitie niet altijd echte intuitie is, maar er soms wel voor wordt aangezien. Echte intuitie is inderdaad niet gevormd door conditionering. Dat is juist het verschil.
Dat gedachtekracht wel degelijk dingen creëert is niet enkel in de astrale wereld vast te stellen, maar ook in de zware materie, zoals bijvoorbeeld bij het projecteren van intenties op dranken (smaakverschil), enz. wat veel toegepast wordt in magie en godsdiensten.
Echte spiritualiteit, inzicht, kan niet gebaseerd zijn op wat je zelf hebt gemaakt, je eigen visie, e.d. Want dat is juist onze conditionering, die het zien van de werkelijkheid belemmert. Is het niet wat snel om ervan uit te gaan dat het niet anders kan? Dat iedereen wel in iets gelooft? Kunnen we niet beter een open instelling hebben, waar alles mogelijk is en niets is uitgesloten?
Over dit onderwerp zijn ontelbare boeken volgeschreven, en volgens mij is en blijft dit een discussie zonder kop of staart. Ik houd het liever praktisch. Ik denk dat iedereen wel gelooft. En ik meen ook dat niemand zonder geloof kan, omdat het richting aan je handelen geeft. En hoe dit in de praktijk uitpakt is afhankelijk van de heersende waarden en normen. Dat intuïtie ‘gevormd’ zou kunnen worden door conditionering wil er bij mij niet in. Echte intuïtie treedt op als er een sterke (emotionele) verbondenheid met een bepaald onderwerp bestaat terwijl er op dat moment geen storende gedachten zijn die roet in het eten kunnen gooien. Op dat moment leg je een lijntje met je hogere zelf, god, je gids of vul maar in. Al het andere is gewoon ‘wishfull thinking’ of gewoon boerenbedrog. Dat gedachtenkracht dingen creëert is volgens mij niet waar. Gedachten zijn ego-acties die geen vormkracht bezitten. Zaken komen tot stand door gevoelens, zien, horen, voelen, ruiken, proeven, het gevoel van voldoening of het extatisch gevoel dat iets bereikt hebt. Dat triggert de kosmos om veranderingen teweeg te brengen. Daarom werken affirmaties niet, ze worden opgedreund zonder het bijbehorend gevoel, dat juist de kern zou moeten zijn van de hele zaak.
Affirmaties of andere acties gebaseerd op gedachtenkracht worden bijna altijd ontkracht door zgn. tail-enders, gedachten als: stel dat het niet lukt, eigenlijk geloof ik er niet in, dit gaat echt niet gebeuren, niemand is er ooit in geslaagd, enzovoort.
En ja, iedereen vaart op zijn of haar eigengemaakte vlot, en dat is de enige manier om te overleven in deze wereld.