Is er leven na het katholicisme?
9 oktober 2010 16:40 | 
Auteur Na alle onthullingen over seksueel misbruik in de katholieke kerk, zijn er heel wat mensen die het christelijk geloof verlaten. Ze zijn enorm teleurgesteld in de mensen waar ze naar opkeken. Hetzelfde gebeurt wanneer men volgeling is van een goeroe die op een dag toch niet blijkt te voldoen aan de verwachtingen en ook maar een mens blijkt te zijn. Is het wel nodig een voorbeeld te hebben of een organisatie waar men geestelijk onderdak vindt? En zoniet, is het mogelijk er geen te hebben en toch een vol en waarachtig leven te leiden? Waarop baseren we onze keuze van een bepaalde godsdienst, sekte, enz.? Dikwijls is het een traditie en loopt men in het spoor dat de ouders of omgeving hebben getrokken. Moeten we dat niet verdacht vinden van onszelf? Waarom zou toevallig die godsdienst voor ons de juiste zijn? Of uit reactie en onvrede belandt men in een bepaalde sekte. Allemaal gebaseerd op onze conditionering, het verleden, is het niet?
Zijn we ook niet geconditioneerd in het idee dat het onmogelijk is om zelf de weg te vinden in het leven, zonder gemakkelijk te volgen leefregels? Nochtans weet je dat pas als je het echt onderzocht hebt, zonder het vooropgestelde idee dat je onmiddellijk gaat verdwalen. Of dat het veel te moeilijk is voor een gewone mens zoals jij. Zou inzicht in de kern van het bestaan enkel voor intellectuelen weggelegd zijn? Of moeten we het op een andere manier benaderen? Vanuit onszelf, zonder de balast van het verleden. Onze ervaring en kennis is toch nooit volledig en is beperkt door het logisch denken. Trouwens, de kern van het leven kan toch enkel binnen het niet-dualistische bestaan, want het is het oneindige. En alle vormen van denken en “begrijpen” spelen zich blijkbaar af binnen het dualisme.
Ook religieuze systemen en wetenschap bestaan enkel binnen het dualisme. Let vooral op met zogenaamde intuïtie die je naar een godsdienst drijft. Want verborgen conditioneringen geven je al gauw het gevoel dat die of die “club” voor jou de juiste richting is en je bent vertrokken.
Als we vrij zijn van al deze systemen kunnen we in het heden leven en constant met een open geest leren van alles en iedereen, rechtstreeks van het leven. Er komt dan vanzelf ruimte, inzicht en vrede in ons bestaan in plaats van conflict. Als we de zinloosheid van het zoeken naar een systeem inzien, geven we het vanzelf op. De geest wordt dan stil en stelt geen vragen meer. Het intellect wordt dan enkel nog gebruikt voor praktische zaken en niet meer om levensvragen “op te lossen”. Er zijn geen voorbeelden of leefregels meer nodig want inzicht en handeling zijn één geworden. Daardoor handelt men vanzelf in harmonie met de natuurwetten. Geestelijk conflict, verwachtingen en lijden zijn afwezig, ook al kan het lichaam zich in “aardse conflicten” bevinden. De nood aan een georganiseerde godsdienst is dan volledig overbodig geworden. Uit de aard zelf van een godsdienst liggen afscheiding en conflicten met andere godsdiensten voor de hand. Dit geldt uiteraard ook voor nationalisme, wetenschappelijke dogma’s, enz.
Leven zonder religie is zoals zwemmen zonder bandjes: het lijkt eerst riskant maar wordt een bevrijding.
Pieter I.S.
Gepost in 
Tags: 2 Reacties tot „Is er leven na het katholicisme?“
Geef een reactie
Welkom hier Rudy.
Waarom zouden wij als mens op aarde De Waarheid nog niet kunnen verdragen?
Natuurlijk zijn er heel wat mensen die een houvast willen. We zijn hier niet om ze te forceren, maar het idee van de godsdienst blijft een ladder naar een zelf voorgestelde hemel en een fictieve veiligheid. De werkelijkheid, de waarheid, de essentie valt niet voor te stellen. Die is. Die kan niet georganiseerd of zelfs maar gedacht worden. Kijk ook naar de wereld wat er met godsdiensten gedaan wordt.
Waarom zou iemand zichzelf moeten beperken door ervan uit te gaan dat hij/zij nog niet toe is aan de waarheid? Is het niet juist die conditionering en oude indoctrinatie die iemand het idee geeft dat men er nog niet aan toe is, als “gewone sterveling”?
We hoeven niets weg te gooien dat interessant blijkt. We lezen en we luisteren. Maar we hoeven ook niets aan te nemen dat op ideeën berust in plaats van directe eigen waarneming.
Of de mens daar op grote schaal aan toe zou zijn kunnen we betwijfelen, maar dat maakt niet uit. We zijn niet met resultaten bezig. De zon vraagt zich ook niet af hoeveel wezens van haar stralen genieten of hoeveel wolken ervoor drijven. Ze blijft schijnen.
Over “Is er leven na het katholicisme”:
Onze Westerse maatschappij is gesteund op het geloof in Jezus Christus, De Heer van het leven, liefde en de weg tot verlichting van de geest (volgend op de verlichting van de ziel). Het katholicisme, protestantisme en andere christelijke kerken van vooral Europa en Amerika zijn hulpmiddelen (geweest) om dat geloof te verspreiden en te onderhouden en zijn slechts middelen tot. Niet iedereen weet zich geholpen door deze geijkte institutionele middelen maar dat betekent niet dat ze niet in hart en nieren overtuigd zijn van de betekenis van De Heer. Uiteindelijk moet iedereen De Waarheid, dit is de logische samenhang van het bestaan, in zichzelf ontdekken, onafgezien naar welke kerk men ook luistert. Alle godsdiensten bevatten een gedeeltelijke waarheid, de een wat meer dan de andere, omdat wij als mens op aarde De Waarheid nog niet kunnen verdragen. De eeuwigheid zal ons die Waarheid aanleren. Geduld en vergevingsgezindheid is dus aangeraden. Op alle geloofssystemen valt er wel kritiek te leveren maar in feite zouden we dankbaar moeten zijn dat die er zijn omdat er nog heel veel mensenzielen zijn die die nodig hebben om erin te groeien en ze later te ontgroeien. Alles op zijn tijd en voor elck wat wils, maar ongeluk is het lot voor diegene die het kind (de houvast, het geloof, de liefde) met het badwater (het middel, boeken, onderricht) weggooit. Een leven zonder georganiseerde religie kan zeker en dat is beslist de toekomstige religieuze en diepere bewustzijnservaring, maar of we daaraan op grote schaal nu aan toe zijn, dat weet ik niet.